Staren naar regendruppels als natte parels

Ik staar naar buiten en ik zie, regendruppels aan de railing, regen in de lucht, natte bladeren en takken, ramen en een natte verzameling van bakken en potten als moestuin. Nog heel even wachten….dan komt de zon en warmte vast wel weer…toch?…
De vogels doen hun best en zingen tussen de natte parels van de lucht door.

Mijn lijf doet druilerig mee, met de miezerige grauwe lucht, hoofd vol plannen en ideeën die met de vogels mee willen doen toch even on hold, alsof er een extra rustperiode ingelast wordt. Zou ik het nodig hebben? Voor wat komen gaat?
Ik stel mezelf voor, de laatste loodjes van de jarenlange beperkingen in mijn leven, daarna floreer ik en mag ik weer meedoen. Meedoen met de andere leerlingen van deze universele klas! Nog even blijven de deuren dicht, de deuren die naar de wolken en buitenlucht op de speelplaats van het leven leiden.
Nog even teruggeworpen op mijn bank, onder fleecedekens en met kopjes thee die ik gewoonweg vergeet te zetten…
Nog even vanachter mijn glazen kristallen huisje, bezien en bezinken, bevoelen en beworden…

De periode van transformatie.
Yoga trekt mijn aandacht, een paar weken om de paar dagen in onvermogen en posities gemaneuvreerd. Soms bij het ochtendgloren, soms voor het slapen gaan.
Meditaties rollen uit mijn lijf naar voren, de mooiste ontstane momenten.
Ik ben in beweging, letterlijk, en figuurlijk, stap voor stap, sta weer even stil, voor ik weer, oké met lichte ongeduld, in beweging mag komen.

Voor alles is een tijd en plek.
Laat het dan maar hier en nu zijn!

❤

Cadeautjes, zichtbare en onzichtbare

Soms ontvang je ineens cadeautjes, ze kunnen zichtbaar en tastbaar zijn, maar ook onzichtbaar en ontastbaar zoals een bijzondere ontmoeting met iemand, beide hebben een energie die doet creëren en stralen. Harten geopend en warmte gecreëerd.

Van de week ontving ik een superleuk pakketje, van iemand die ik eigenlijk niet echt ken, alleen een beetje, via de post. Ze zou me wat opsturen, ik dacht cakemail, en ontving uiteindelijk allerlei leuke cadeautjes gevuld met lekkers en begeleid met kaartjes met inspirerende teksten. Ik vond dit zo speciaal dat ik me even heel bescheiden afvroeg, waar heb ik zoiets leuks nou aan te danken?! Met blijdschap in mijn hart maakte ik ze open en las een paar kaartjes:
‘Wie zijn eigen tuintje wiedt, ziet het onkruid van de ander niet.’ (Ja ik heb een moestuintje sinds kort en geniet er intens van! 😀 )
‘Een hart dat geeft, ontvangt’ en deze is zo mooi!
‘Alles wat je aandacht geeft, groeit.’
‘Liefde is de enige zinnige en bevredigende oplossing voor het probleem van het menselijk bestaan’

Dat is misschien nog wel de meest mooie en sprekende voor mij, iets waar ik volledig naar probeer te leven.
Liefde, dat uit je hart komt, gevormd wordt en onuitputtelijk aanwezig als je je hart altijd open kan laten zijn, je hart kan laten zijn.
Iets wat nog helemaal niet zo makkelijk, en zeker niet vanzelfsprekend is! Door allerlei gebeurtenissen in het leven, sluit een hart zich, soms volledig met 20(000) sloten…, soms tijdelijk of af en toe.
Ook mijn hart, sluit zich af en toe, en ik ben me er tegenwoordig van bewust. Vaak heeft het te maken met angst, of eigenlijk wel altijd. Het is liefde of angst…dus angst kan de liefde uit/in het hart doen sluiten, en liefde kan angst doen verdwijnen. Waarom lijken we dan toch vaak te blijven varen op angst als duidelijk is dat liefde zoveel mooier is? Daar komt dan weer een angst om de hoek, angst om pijn, angst om verwachtingen, angst om etc etc etc.
Terwijl als je kijkt naar die allesomvattende liefde, deze voelen kan, dan is niks anders, geen angst, meer belangrijk, die doet er simpelweg niet toe!
Dan staat angst voor ego, en liefde voor de ziel.
Zoiets dus.

Namasté

Ik omarm de liefde en voed mijn hart en kom mijn angsten onder ogen, erken en verken en laat gebeuren wat zijn mag.
“Rustig zitten, niets doen, de lente komt en het gras groeit vanzelf”
🙂

Emotie, want ik mis mijn spiri-cocktailfeestjes! ;-)

3 yoga ochtendsessies verder, niet allemaal om 7u ;-), vele slechte nachten, een shiatsubehandeling vandaag, en nu in afwachting van een logeerbezoekje van goede vriendin!

De shiatsubehandeling dit keer, ik was supermoe want om 8u yoga gedaan en niet meer in bed kunnen kruipen om om 11u bij mw shiatsu te verschijnen. Welke net afgestudeerd was en wel!
En verwonderlijk, eíndelijk, deze keer weer iets anders gedaan gedeeltelijk en voelde me toch lekker erna! Ben vanmiddag wel mijn bed in gekropen maar heb nagenoeg niet geslapen. Wilde weer opstaan! Met het oog op vanavond toch maar even rustig gehouden ;-).

Maar wat ontzettend fijn is het om weer zo’n goed gevoel te ervaren zeg! Door alle slechte nachten de afgelopen maand, functioneer ik nog redelijk gelukkig, maar wel continu zo’n waas van…tja…van wat eigenlijk!?..over me heen.

Ik had ook even een emotiemomentje vanmorgen voor we begonnen, ineens een kort zinnetje maakte me bewust van een gevoel en emotie. Van verdriet en ontlading. Van besef dat het inderdaad niet altijd meevalt nee… En ja, dat ik óok daar best wel eventjes van mocht tranen laten. Het mocht laten zijn.
In een klap een besef dat ik zo heerlijk mijn weg aan het bewandelen ben, op mijn manier mijn mogelijkheden zoek én ze benut, en hoe gewoon het is dat ik leef op deze manier. Wel met een megavette beperking vooralsnog… En gek genoeg, sta ik daar nauwelijks nog bij stil!? Dat brengt ook een besef dat het dus eigenlijk heel goed met me gaat als mens, dat ik leef en geniet en blij ben, mogelijkheden zie en ernaartoe werk, dat ik ben.
En ja, dan is zo’n moment als vanochtend wel erg oké, welkom, fijn, nodig en ontladend. Want ik zou zo maar even blijven hollen en niet meer stilstaan ;-).
Geduld, is namelijk niet mijn sterkste kant en daarom ook een misbruikte motivator het ‘geen-geduld’ met als risico door te walsen en vooral niet stil te staan en te voelen als ik zo lekker in de flow zit :).
Dus ik vond het een fijn kadootje, van mijn ziel, om even te beseffen en voelen dat het ook af en toe best zwaar is en niet leuk, hè lieverd? zeg ik dan. Het is goed, het is oké. En nee, het is ook zeker niet normaal om 31 te zijn en niet de hele wereld te kunnen verkennen op je blote voeten en tigduizend opleidingen en cursussen te doen en spirituele cocktailfeestje te geven ;-). Haha.
En dan ben ik toch even trots, op mezelf, dat ik het zo doe. Dat ik heerlijk genieten kan en me blijkbaar niet in een leven vol lijden laat vallen maar leiden en zijn heel hartelijk tot me neem.
En dan geniet ik van de tranen van ontlading, van de ruimte van mijn ziel, van besef dat ook ik weleens een paar armen om me heen geslagen nodig heb. Gewoon heel eventjes maar natuurlijk ;), dat is mens-zijn. Dat ik mens-ben.

Vroege vogel…solidair aan opkomende zon

Daar stond ik dan, om 7u naast mijn bed… Al weken word ik geregeld bij zonsopgang (voor 6u dus..) wakker, om het grootste deel nauwelijks nog te slapen. En als ik dan weer in slaap val op gegeven moment en de wekker gaat voel ik me zoo beroerd en niet klaar om uit bed te komen.
Dus op gegeven moment dacht ik, wat moet ik hier nou mee!?!
If you can’t fight it, go with it?…
Opstaan…?
Nou, ik dacht, dan maar opstaan proberen vanaf nu, zie ik wel wat de dag voor me in petto heeft op deze manier. Ik word niet voor niks wakker denk ik…!?
Vervolgens werd ik niet meer wakker-wakker rond die tijd ;-). Zul je altijd zien!
Tot vanochtend, weer… Na niet zulke beste slaapnachten. Inslapen moeite mee etc. Deze week is sowieso qua klachten niet echt mijn beste energieweek… Maar goed, ik lag wakker en dacht, zal ik mijn voornemen eens serieus nemen en opstaan? Ik zag het wel zitten :-). Opstaan, en yoga in de serre doen!

Ik in mijn halve slaapkloffie door de tuin met muziek in handen, mooie cd opgezet en oefeningen voor mijn neus.
Dat ik zo stijf als een hark ben, leuke confrontatie steeds hiermee ;-).
Maar,
Het was,
…..
Heerlijk! Echt, heerlijk.
Het tijdstip zo vroeg in de ochtend vind ik sowieso heerlijk. Vroeger was ik al een vroege vogel, een echt ochtendmens. Dat is nu voor een ‘ME-er’ nog steeds zo met mijn 9u opstaan geloof ik ;-). Maar het allerlekkerste is de energie als de zon opkomt en iedereen nog ligt te slapen… Het liefste zou ik dan opstaan en wandelen door het bos, of yoga doen kwam ik vandaag achter.
Nu nog even een berg energie dagelijks hebben om niet daarna een moeie/uitgeputte dag te hebben…
Na de yoga in bed gekropen, ontspannen en viel weer in slaap. Maar had maar 3 kwartier omdat ik had afgesproken even mee naar een winkel te gaan…
Ja, dan lag ik er na 13u dit keer weer in, en erg fit niet geweest.

Maar toch, die yoga in de ochtend…., het deed me goed.
Zou mooi zijn, als ik daarmee mezelf zou kunnen versterken, en dat het steeds makkelijker gaat en ik steeds een beetje langer de dag vol kan houden!
Stap voor stap…
Hoe gaat dat ook al weer? Stap voor stap? :-p

De dagen zijn mooi, deze dagen zijn bijzonder, een ontdekkingstocht vol nieuwe wegen die verkenning vragen, aftasting, leren en zien en ervaren.
Ik houd het niet meer bij, wat komt dat komt. Ik verwonder me dagelijks. Ik irriteer me ook dagelijks voor het eerst weer, aan dat ik nog steeds tegen beperkingen aan loop, en vervolgens heb (en zoek) ik weer alle vertrouwen. Een week van vallen en opstaan, net als de zon opkomt en onder gaat… En altijd weer opkomt!

Toeval-bestaat-niet-ontmoeting

Sometimes you meet someone, sometime, somewhere… And a little while after, or immediately, you know it is not a coincidence..

Zo’n ontmoeting die zo bizar is en eigenlijk gewoon zo’n speld in hooiberg verhaal. Dan blijk je ineens op een bepaalde plek, en op een bepaald moment die ene persoon tegen te komen waarvan je pas later ineens erachter komt dat het een naam is geweest die eerder in je leven een rol speelde, bij iemand naast je… Waarmee je voor je het feit en gegeven wist een klik hebt en uitwisseling, die misschien nooit had kunnen plaatsvinden als we vooraf hadden geweten wie we waren en hoe we eerder in ons leven al vermengd met elkaar waren geweest zonder elkaar te kennen en ontmoet te hebben…

Zoiets… Zo’n toeval dus, die niet bestaat… Zo’n bizarre, intrigerende, hoi universum, leuke, ‘niet’ te verklaren ontmoeting ;-).

(Or both 😉 )