Jaaa, in het bos op een prachtig mooi plekje keek ik in de verte. Ik zag een hertenfiguur gevormd door bomen. Even dacht ik…. Maar nee. En ik dacht toen, wat mooi als ik nu een hertje/reetje zou zien! Nogal zeldzaam in dit toch wel druk bezochte bos… Ik bleef zitten op het bankje, met de zon die op de achtergrond van mijn uitzicht onder zou gaan over een tijdje… Starend, naar de schoonheid.
En plots, zag ik beweging, in de verte, tussen het hoge gras!
En ja hoor, het was een echt reetje dit keer 😃. Van blijheid maakte mijn hart een sprongetje! En met liefde liet ze mijn lichaam vervullen.
Zo leuk.
Gebiologeerd heb ik daar zeker een kwartier gezeten, als niet veel langer.
Nog een man erop geattendeerd die voorbij kwam, maar die zag hem niet en fietste verder.
Toen kwam er een jongeman, een leuke gast zover ik kon zien 😉, langzaam dichterbij gelopen. Hij was zelfs naar een kruid in bloei aan t kijken! Ik dacht, als je leuk bent, kom dan maar even langs mij 😊.
En toen kwam hij langs mij gelopen. We zeiden gedag, en ik vertelde over het reetje. Omdat het even niet zichtbaar was, besloot hij naast me te gaan zitten en ik wees hem waar hij moest kijken. En na een minuutje, dook het reetje weer boven het hoge gras!
Kadootje!
Leuke jongen blij, ik blij. Een paar zinnen. Rust. Tot het hertje ineens een spurt maakte om weg te komen, vanwege wat andere wandelaars een eindje verder… En toen vervolgde hij zijn weg.
En toen vervolgde ik mijn weg.
Dag hertje.
Dag leuke jongen-man.
En op de terugweg, langs nog vele kruiden die ik morgen in mijn salade ga plukken, dacht ik
‘goh…’ 😉
Mijn dag deze dag is weer goed!
Namasté
Het leven, ik, en ME 