Vaak is het besef van verandering willen, de eerste stap in de trein naar verandering. Het niet wegwuiven en naast je neer leggen, doen alsof je het niet van je ziel gevoeld/gezien/gehoord hebt, maar er open in zijn en staan zorgt vaak voor nieuwe dingen op je pad. Ideeën, mensen, voorvallen, hints van het universum. Uiteraard is het de keus van ieder om er iets mee te doen, luisteren naar die innerlijke belletjes, die ergens bij gaan rinkelen en je een gevoel bezorgen…en daarmee een richting aanwijzen wellicht…?
Zelf zit ik heel erg met het idee te stoeien voor míjn droom, om deze na te jagen en te realiseren. Eerst met allerlei gedachten over de vele haken en ogen. Maar, ik ben al van ver gekomen wat een tijd lang onmogelijk leek en was, dus wat als het me gewoon wél stoer lukken gaat!? Die optie is er wel degelijk en kan ik natuurlijk óók creëren in mijn gedachten. Zo ga ik er dus voor, benutten van die kans, in ieder geval me erin verdiepen, mogelijkheden onderzoeken, kennis erover opdoen, soort ‘veldonderzoek’ vanuit huis, waar kan. Ik wil niet meer uitgaan van dat iets niet kan, bij voorbaat, maar dat het wél kan of zou kunnen! En dat ik mogelijk met teleurstelling moet dealen, dat mag ik dan maar leren 😉, als het nodig is want dat is helemaal niet zeker dus! Hier ga ik dan ook niet gelijk van uit.
En een groot voorbeeld is een heel belangrijk persoon in mijn leven geweest, welke er al een tijdje niet meer is, maar van wie ik wel de genen draag. Zichtbaar en onzichtbaar. Híj deed het ook gewoon, híj had het lef, híj durfde ergens voor te gaan, zonder te weten hoe het uitpakken zal. Dus ík kan dat ook, heb dat ook in me…ergens toch? ☺ Ja, dat zit er. Ik kan me nog wel wat herinneren, iets heb ik eerder gedaan, in het klein.
“Niet geschoten is altijd mis”.
De weg is de weg, en je vóelt wanneer je op je weg zit. Of je uiteindelijk op het doel uitkomt wat je voor ogen had toen je begon weet je niet, maar de weg leidt je wel waar je naartoe moet, en kom je dus ook uit op een punt, met wellicht een ander doel dan eerst. Maar dat eerste idee van een doel wat voor ogen lag maakte dat je stappen zette in de juiste richting… Het maakt dus niet uit, of je uitkomt op de plek waar je dacht, ik geloof erin dat als je ‘de weg’ volgt, er precies langskomt wat je nodig hebt. Zij het in mensen, in middelen, in gebeurtenissen, in leringen, in processen. Een verrijking en groei, dat zeker.
“Hold your vision, trust the process” zoiets.
Mooie woorden, die me hieraan doen denken. Het onbekende najagen in een beeld, gevoel, weten, ergens kom ik uit… Trust the process… The process of life, if you choose for it…
Namasté
Het leven, ik, en ME 