Emotie, want ik mis mijn spiri-cocktailfeestjes! ;-)

3 yoga ochtendsessies verder, niet allemaal om 7u ;-), vele slechte nachten, een shiatsubehandeling vandaag, en nu in afwachting van een logeerbezoekje van goede vriendin!

De shiatsubehandeling dit keer, ik was supermoe want om 8u yoga gedaan en niet meer in bed kunnen kruipen om om 11u bij mw shiatsu te verschijnen. Welke net afgestudeerd was en wel!
En verwonderlijk, eíndelijk, deze keer weer iets anders gedaan gedeeltelijk en voelde me toch lekker erna! Ben vanmiddag wel mijn bed in gekropen maar heb nagenoeg niet geslapen. Wilde weer opstaan! Met het oog op vanavond toch maar even rustig gehouden ;-).

Maar wat ontzettend fijn is het om weer zo’n goed gevoel te ervaren zeg! Door alle slechte nachten de afgelopen maand, functioneer ik nog redelijk gelukkig, maar wel continu zo’n waas van…tja…van wat eigenlijk!?..over me heen.

Ik had ook even een emotiemomentje vanmorgen voor we begonnen, ineens een kort zinnetje maakte me bewust van een gevoel en emotie. Van verdriet en ontlading. Van besef dat het inderdaad niet altijd meevalt nee… En ja, dat ik óok daar best wel eventjes van mocht tranen laten. Het mocht laten zijn.
In een klap een besef dat ik zo heerlijk mijn weg aan het bewandelen ben, op mijn manier mijn mogelijkheden zoek én ze benut, en hoe gewoon het is dat ik leef op deze manier. Wel met een megavette beperking vooralsnog… En gek genoeg, sta ik daar nauwelijks nog bij stil!? Dat brengt ook een besef dat het dus eigenlijk heel goed met me gaat als mens, dat ik leef en geniet en blij ben, mogelijkheden zie en ernaartoe werk, dat ik ben.
En ja, dan is zo’n moment als vanochtend wel erg oké, welkom, fijn, nodig en ontladend. Want ik zou zo maar even blijven hollen en niet meer stilstaan ;-).
Geduld, is namelijk niet mijn sterkste kant en daarom ook een misbruikte motivator het ‘geen-geduld’ met als risico door te walsen en vooral niet stil te staan en te voelen als ik zo lekker in de flow zit :).
Dus ik vond het een fijn kadootje, van mijn ziel, om even te beseffen en voelen dat het ook af en toe best zwaar is en niet leuk, hè lieverd? zeg ik dan. Het is goed, het is oké. En nee, het is ook zeker niet normaal om 31 te zijn en niet de hele wereld te kunnen verkennen op je blote voeten en tigduizend opleidingen en cursussen te doen en spirituele cocktailfeestje te geven ;-). Haha.
En dan ben ik toch even trots, op mezelf, dat ik het zo doe. Dat ik heerlijk genieten kan en me blijkbaar niet in een leven vol lijden laat vallen maar leiden en zijn heel hartelijk tot me neem.
En dan geniet ik van de tranen van ontlading, van de ruimte van mijn ziel, van besef dat ook ik weleens een paar armen om me heen geslagen nodig heb. Gewoon heel eventjes maar natuurlijk ;), dat is mens-zijn. Dat ik mens-ben.

Shiatsu en huisartsen uit Kenia

Zo, vandaag heb ik mijn nieuwe huisarts ontmoet. En volgens mij een huisarts naar mijn hart! Iemand die de wetten van het lichaam hanteert en vindt dat je zelf ook moet nadenken en graag wil dat je meedenkt met hem. Nou, beste meneer de nieuwe huisarts, laat ik dát nou ook zelf graag zo zien :-D.
Dus, ik was aangenaam verrast, gedeeltelijk dan want had hem wel van tevoren hierop geprobeerd te selecteren, voor zover dat gaat… Hij zegt, “jij hebt het lichaam en moet alleen doen en volgen wat goed voelt, ook al willen sommige (medici) je andere dingen opleggen. Het gaat uiteindelijk om jou.” Hij legde me zijn werkwijze uit en denk dat ik het hier helemaal in vinden kan. Niks doen wat je niet wilt of wat niet goed voelt. Luister goed naar jezelf. Prachtig toch? He practices what I preach ;-).
Fijne man. Wijze man.

De verwijzing kreeg ik uiteraard gewoon, voor de KNO arts. Vertelde hem dat ik graag een kweek liet maken. Hij was verbijsterd dat dat nog nooit gedaan was. Tsja…

Gisteren kreeg ik een Shiatsu behandeling. Ik was in de veronderstelling dat ik een Shiatsu massage krijgen zou, maar dit bleek dus een behandeling te zijn. Een Chinese geneeskunde blik op mijn lijf. En ik vind dat reuze interessant dus was benieuwd! Dat ze een extreem lage energie voelde in mijn pols was duidelijk.
Een aantal van mijn meridianen werden aangepakt, geopend, gestroomd ahw. Mijn armen in een bepaalde positie gelegd, punten ingedrukt, mijn benen werden bewogen, mijn schouders etc. Als een lappenpop liet ik het maar gebeuren. De fysiotherapie opleiding heeft mij geleerd heel goed los te laten als een ander met je beweegt. Dat viel op ;-).
Nadien voelde ik me eerst erg moe, maar eenmaal thuis behoorlijk in balans. En geen bergen energie, maar slecht voelde ik me niet. Dus de meridianen hebben iets goeds gebracht.

‘S avonds voelde ik me belabberd, zie blog hiervoor, met mijn oor. Dat is nog niet weg.
Maar, ik voel me weer in verbinding staan nu. Na een stukje interview kijken gisteravond over iemand die de spirituele en universele helingsweg volgt, iets waar ik me heel erg in kan vinden en ook dat pad op ben gegaan al best een tijdje, voelde ik me weer opnieuw in balans. En ik voel de uitdaging, weer versterkt, om mijn weg te blijven volgen. Me niet te laten afleiden door allerlei denkwijzen en ‘verplichtingen’ en me in de val te laten lokken door mijn ego.

Volg de taal van het hart en het universum. Adem in het licht van wat is, hét weten.

Zo, voor sommigen wat zweverige taal ;-), maar voor mij alweer zo ‘gewoon’! Haha.
Liefs en een fijne dag.
Volg je hart!

Dit schreef ik gister:
“Ik denk aan helen,
In de puurste zin van het woord.
Aan helen van en via de ziel!”